-Zekât, hicretin ikinci senesinde emrolunmuş. Şevval veya Şaban aylarında olduğu da zikredilmiş ve yalnız bu ümmete değil eski devirlerde Musa ve İsa Aleyhisselamın kavimlerine de zekât farz kılınmıştır.
-Altından 20 miskal altın, gümüşten 200 miskal gümüşe sahip olan herkese zekât vermek farzdır. Bu kadar bir servete malik olana zekât almak da caiz olmaz. Hayvanattan koyunda 40’da bir, sığırda 30’da bir hep zekâta aittir yani zekâttır. Ekinden, meyvelerden vesaireden öşür namı ile alınan şeyler, 10’da bir.
-Herhangi bir malın ki zekâtı verilir, o mal hiçbir zaman (kenz) olmaz. Yani yedi kat yerin altında dahi olsa saklanmış sayılmaz ve yine herhangi bir mal ki zekâtı verilmemiştir, o meydanda da olsa yine kenzdir, yani saklanmış, gizlenmiş sayılır.
-“Sadakanın efdali fakirlikten korkarak ve zenginliği umarak sahih, sıhhatli olduğun haris ve sıkı olduğun halde verdiğin sadakadır”
-Zekâtı verilen hiçbir mal telef olmamıştır, telef oldu ise mutlaka zekâtı verilmemiştir.
Seha Neşriyat, 1985 basım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder