-Taviz; esastan vazgeçme, sapma ve temelden uzaklaşma manasındadır. Bunlar çok kere idealler uğruna katlanılan haller gibi görünse de nefsin tuzaklarından bir cins tuzaktan başkası değildir. Bu nasıl bir idealdir ki, “taviz” onun kitabında yer etmediği halde O’nun adına taviz verilir. İmana ve esasa taalluk etmeyen konularda çok gerekiyorsa, duymamış olmak, susmayı tercih etmek, sözü gevelemek, dolaştırıp durmak ve idare-i kelam etmek taviz olmayıp “müdara” sayılabilir. (39)
-Bir topluluğun yanlışına karar verme, bir kimsenin şahsi yanlışına karar vermekle eşdeğer değildir. Öyleyse, cemaatlere ait hata ve yanlışların kararını alimler verir, halk da bu kararın tekrarı mahiyetinde bir şeyler söyleyebilir. Yoksa önüne gelen herkes, bir otorite gibi suçlama yapamaz. (49)
-Merhum müderris Ferid Kam Bey, Vefa yokuşundan çıkarken, merhum Mahir İz Hocanın yokuşun dikliğinden bahsetmesi üzerine; “O kadar da dik değil, zaten nesl-i hazır (bugünkü mevcut nesil) Vefa yokuşunu dümdüz etti” diyeli yarım asırdan fazla olmuş. (92-93)
-Strese maruz kalmamanın sırrı Amentüye tam teslimiyettir. (99)
Rağbet Yayınları, 2011 basım, 2.baskı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder