-Muharrirliğin bir hususiyeti vardır: Ne kadar kabiliyetli olursa olsun, bir muharrir etrafına hiçbir yazı tecrübesi sızdırmadan bir üslup sahibi olup meydana çıkamaz. (3)
-Faris Erkman (her ırkın üstünde Türk ırkı) tabirine takılıp duruyor. Bu cümleyi Gökbörü mecmuası kullanmıştır. Bir mecmuanın bir cümlesi neden bütün Türkçülerin prensibi oluyor? Bunun böyle olması için Türkçülüğün esaslarını kuran büyük Türk mütefekkirlerinin veyahut da bir kongrenin bunu prensip halinde kabul etmesi lazım değil miydi? Bir mecmuanın fikrinden nasıl bütün Türkçüleri mesul tutabiliriz? Erkman da milliyetçiyim diyor, onun her tarafa saçtığı nifaktan Türkçülüğü mesul tutabilir miyiz? (18)
-Ziya Gökalp, ırkın verasetile milli hasletlerin geçmediğini iddia etmiştir. Fazla olarak dünyada saf ırk mevcut olmadığı kanaatindedir de. (20)
-Biz Türkler gibi asırlarca yabancılarla ihtilat etmiş bir millette soy temizliği aramak, korumaya çalıştığımız milli birliği bozan bir nifak mevzuu olur. (21-22)
-Biz her türlü kalıba dökülemeyiz. Bizim milli hüviyetimizle hürriyetimiz beraber olmalıdır. Bizim için dünyanın her köşesi vatan değildir. Bizim Amerika’da damadımız, Avustralya’da amcamız, Kanada’da dayımız, Filistin’de yengemiz, İspanya’da dedemiz yok. Biz bu toprağa babamızın babasının babasının kanile bağlıyız. Çok mu geri kafalıyız? Evet, böyleyiz işte. (32)
Çınaraltı Yayınları, 1943 basım, İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder