-Her zulmün içinde kesinlikle haksızlık vardır. Fakat her haksızlık zulüm olmayabilir.
-Zulmü tanıma konusunda İmam-ı Azam’dan şu ölçüyü nakledelim: “Bir adam adaleti tanısa fakat o adaletin zıddı olan zulmü, haksızlığı bilmese o hem adaleti hem de zulmü iyice tanımıyor demektir. Ey kardeş, bilmiş ol ki, bütün insanların en cahili ve en kötüsü böyleleridir”
-Müslüman, Müslüman olmayanlarla bir arada yaşamak adına, İslam’dan ödün verme anlamını taşıyacak bir uzlaşma zemini aramaz. Müslüman, bu yüzden diğer insanlarla ve diğer görüşlerle asgari müştereklerini tespit etmeye yanaşmaz.
-Batı kültürünün temelde kül olarak küfrü yansıttığını kavrayamıyorsak, bu takdirde oradan aktarılan kurumlarında küfrün birer cüzü olduğunu kavrayabilmemize imkân bulunmaz.
-Şüphe, insanın ‘hayret’ halini de giderir. Hayret, her oluşta ve oluşun her anında, insana yeni hikmetler yakalamanın yolunu açarken ve her hikmet tecellisinde insan inancını kavileştirmeye yeni bir yol bulurken, şüphe halindeki insan adeta katılaşmış halde bulunur. Hayret halindeki insan, perspektifini değiştirmeden, aynı perspektiften sonsuz tecellileri müşahede edebilir. Buna rağmen bu sonsuz tecellileri tek bir kaynağa indirgeyebilir ve bu tek kaynakla vuku bulan sonsuz tecelliler arasındaki bağlılaşmayı kurabilir.
İZ Yayıncılık, 2015 basım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder